Kérdése van? +385(0)900011
ORTUS 05 SC jest środkiem przędziorkobójczym w formie koncentratu w postaci stężonej zawiesiny do rozcieńczania wodą, o działaniu kontaktowym i żołądkowym, przeznaczony do zwalczania przędziorków i szpecieli w uprawach jabłoni, gruszy, śliwy, agrestu, maliny, porzeczki białej, porzeczki czerwonej, porzeczki czarnej, truskawki, winorośli, uprawianych pod osłonami: cukinii, oberżyny, papryki, pomidora, ogórka, uprawianych w gruncie i pod osłonami roślin ozdobnych oraz w szkółkach leśnych drzew liściastych i iglastych. Zwalcza wszystkie ruchome stadia rozwojowe przędziorków. Na roślinie działa powierzchniowo.
WYBRANE ZASTOSOWANIA - DAWKOWANIE:
Zawartość substancji czynnej:
OPAKOWANIE: 30 ml
Przędziorki są małe i wyglądają nieszkodliwie, lecz potrafią spędzić sen z oczu niejednemu miłośnikowi roślin. To niewielkie roztocza, które przy masowym występowaniu mogą powodować poważne szkody. Spośród przędziorków najczęściej spotykany jest przędziorek chmielowiec. Żeruje on na ponad 180 gatunkach roślin. Jego cykl rozwojowy, w zależności od temperatury i wilgotności, trwa do 3 tygodni. W wyniku żerowania na liściach widoczne są małe, żółte plamki, które zlewając się ze sobą, powodują żółknięcie liści. Przędziorki przebijają skórkę liści, niszczą miękisz i wysysają zawartość komórek.
Dlaczego przędziorki są tak niebezpieczne ?
Przędziorki szybko się rozmnażają, a jedna samica może złożyć nawet 200 jaj. Ponadto wytwarzana przez nie przędza utrudnia zwalczanie szkodników, ponieważ stanowi dla nich ochronę. Z powodu żerowania przędziorka zmniejsza się powierzchnia asymilacyjna liści, w wyniku czego rośliny są słabiej odżywione. Uszkodzone rośliny wyglądają gorzej, nie kwitną lub kwitną słabo, wydają mniejsze plony i są podatne na choroby.
Zwalczanie przędziorka jest dość trudne i uciążliwe, ale przy zastosowaniu się do kilku zasad z pewnością uda się zwalczyć tego szkodnika. Do zwalczania przędziorków stosuje się specjalistyczne środki przędziorkobójcze – akarycydy, do których należy ORTUS 05 SC. Stosowanie niektórych preparatów zwalczających owady (insektycydów) nie daje pożądanych efektów, za wyjątkiem tych insektycydów, które mają stwierdzone działanie na przędziorki. Akarycydy zawierają substancje aktywne o innych mechanizmach działania, dostosowanych do unieszkodliwiania przędziorków. Odmierzając dawki środka należy stosować się do zaleceń zawartych w etykiecie. Dawka powinna być dokładnie taka jak wskazana przez producenta w etykiecie. Obniżanie dawki środka może spowodować uodparnianie się przędziorków na stosowaną substancję czynną. Co stanowi późniejszy problem w dobraniu środka zwalczającego te szkodniki. Choć przędziorków często nie widać gołym okiem to mimo wszystko należy dokładnie obserwować uprawiane rośliny, w celu szybkiego wykrycia i jak najszybszego zastosowania środka. Obecność przędziorków można stwierdzić po uszkodzeniach roślin – drobnych, żółtych punkcikach na liściach, powstających podczas wysysania soków roślinnych, a także po pozostawionych delikatnych niteczkach przędzy na roślinach. Gdy tylko na wiosnę zacznie się robić ciepło, przędziorki wylęgają się z jaj zimujących, jest to sygnał aby rozpocząć walkę z tymi uporczywymi szkodnikami.
U przędziorków występuje kilka-kilkanaście pokoleń w ciągu sezonu, bardzo szybko się rozmnażają i nawet kilka osobników, które przeżyją mogą odtworzyć populację. Dlatego zwalczanie przędziorka na roślinach, należy powtarzać, stosując środki o substancjach czynnych należących do rożnych grup chemicznych. Jeżeli będziemy stosowali ciągle ten sam środek, przędziorki również mogą się uodpornić. Warto wiedzieć, że przędziorki z reguły żerują na spodniej stronie liści lub w zakamarkach roślin, więc aby zwalczyć przędziorki należy preparat rozprowadzać dokładnie na roślinie, również na spodniej stronie liści.
Ortus 05 SC zwalcza przędziorki na: jabłoni, gruszy, śliwie, porzeczce (czarnej, czerwonej, białej), truskawce, agreście, malinie, winorośli, pomidorze, papryce, oberżynie, ogórku, cukinii, a także roślinach ozdobnych. Więcej o tym jak zwalczyć przędziorka dowiesz się z etykiety środka (do pobrania poniżej). Ortus 05 SC zwalcza nie tylko przędziorki, ale także inne roztocza, do których należą: pordzewiacz jabłoniowy, podskórnik gruszowy i wzdymacz gruszowy, roztocz truskawkowiec, pordzewiacz śliwowy, wielkopąkowiec porzeczkowy. Środek Ortus 05 SC działa na owady kontaktowo, czyli po zetknięciu się cieczy roboczej ze szkodnikiem, a także żołądkowo, czyli po zjedzeniu substancji przez szkodnika.
Gatunek: Na roślinach iglastych występuje wiele gatunków przędziorków, m.in.: przędziorek jałowcowiec, przędziorek modrzewowiec, przędziorek sosnowiec, przędzioreczek cisowiec.
Objawy: Przędziorki żerują na igłach oraz łuskowatych liściach roślin iglastych. Wbijają kłujkę w tkankę i pozbawiają roślinę soków. Wskutek żerowania przędziorków na igłach powstają bardzo małe żółte lub białe plamki. Plamy te stopniowo rudzieją, a później brązowieją. Jest to spowodowane wydzielaniem przez przędziorki w ślinie fitotoksycznych enzymów. Silnie zaatakowane igły w całości żółkną, po czym brązowieją, zasychają i opadają z roślin. Rośliny silnie zaatakowane przez przędziorka mogą zostać pozbawione znacznej ilości igieł, co przekłada się na obniżenie atrakcyjności roślin. Łuski np. jałowca przebarwiają się, zamierają, ale w dalszym ciągu pozostają na pędzie oszpecając roślinę. Przędziorki to bardzo małe szkodniki przypominające wyglądem pajączki. Są często niewidoczne gołym okiem, ale łatwo można je rozpoznać, ponieważ pozostawiają na roślinach niteczki przędzy. Rozwojowi przędziorków sprzyja sucha i upalna pogoda.
Wygląd szkodnika: Przędziorki są pajęczakami, które trudno dostrzec gołym okiem. Szkodniki mają wielkość od 0,1 do 0,5 mm i widoczne są dopiero pod dużym powiększeniem. Pierwsze wiosenne przędziorki, które wychodzą z miejsc zimowania są ceglastoczerwone. Natomiast kolejne pokolenia letnie są żółtozielone i na bokach ciała posiadają charakterystyczne dwie plamki.
Gatunek: Przędziorek chmielowiec (łac. Tetranychus urticae) należy do roztoczy z rodziny przędziorkowatych.
Objawy: Przędziorki żerują na liściach, wbijając kłujkę w tkankę, pozbawiają roślinę soków. W ślinie przędziorków znajdują się fitotoksyczne enzymy, które pozostawiają po sobie w trakcie żerowania. Pierwszym objawem żerowania przędziorków są bardzo małe, żółte plamki na górnej stronie liści, pojawiające się z początkiem lata. Im większa jest populacja przędziorków, tym większa liczba plam na liściach. Silnie uszkodzone liście mogą zasychać i obumierać. Charakterystycznym objawem występowania przędziorków jest wytwarzana przez nie przędza, pozostawiana na roślinie. Silnie zaatakowane rośliny rosną słabo i wydają niskie plony słabej jakości. Rozwojowi przędziorków sprzyja sucha i upalna pogoda.
Wygląd szkodnika: Przędziorki są pajęczakami, które trudno dostrzec gołym okiem. Szkodniki mają wielkość około 0,5 mm i widoczne są dopiero pod dużym powiększeniem. Pierwsze wiosenne przędziorki, które wychodzą z miejsc zimowania są ceglastoczerwone. Natomiast kolejne pokolenia letnie są żółtozielone i na bokach ciała posiadają charakterystyczne dwie plamki.
Gatunek: Wielkopąkowiec porzeczkowy (łac. Cecidophyopsis ribis) należy do roztoczy z rodziny szpecielowatych.
Objawy: Najbardziej charakterystycznym objawem występowania wielkopąkowca porzeczkowego są widoczne szczególnie wiosną powiększone pąki porzeczki. Roztocze żerują wewnątrz pąków wysysając soki roślinne. Wydzielają fitotoksyczną ślinę, która powoduje nadmierny wzrost komórek co widoczne jest w postaci powiększonych pąków porzeczki. Wiosną, gdy rusza wegetacja pąki jeszcze bardziej się powiększają, a pod koniec maja i w czerwcu zasychają całkowicie. Zmniejszenie ilości pąków na krzewie wpływa na osłabienie kondycji rośliny, przez co wydaje ona znacznie mniejszy plon oraz ma mniejszą mrozoodporność. Na przełomie kwietnia i maja wielkopąkowce opuszczają pąki, co można zaobserwować w postaci setek drobnych białych roztoczy na powierzchni pąka. Roztocze migrują do nowych pąków, jednak nie wszystkim udaje się przetrwać. W czerwcu i lipcu ponownie można zauważyć powiększające się pąki, zasiedlone przez nowe roztocze. W jednym pąku może znajdować się do 30 tysięcy osobników. Szkodnik ten jest przenosicielem groźnego wirusa porzeczki – rewersji porzeczki czarnej, stąd jego znaczna szkodliwość i konieczność jego zwalczania. W przypadku dużej populacji szkodnika może dojść do zmniejszenia żywotności krzewów porzeczki. Zimują szkodniki w pąkach porzeczek.
Wygląd szkodnika: Wielkopąkowce są bardzo małe i nie widoczne gołym okiem. Samice są długości około 0,21 mm, a samce 0,15 mm. Szkodniki są kształtu robakowatego i barwy białej.
Objawy: Przędziorki żerują na dolnej stronie liści. Wbijają kłujkę w tkankę liści i pozbawiają roślinę soków. Samice wychodzą z miejsc zimowania bardzo wczesną wiosną, po czym składają jaja. Z jaj szybko wylęgają się larwy i zaczynają żerować już w temperaturze 10-12˚C. W ślinie przędziorków znajdują się fitotoksyczne enzymy, które pozostawiają po sobie w trakcie żerowania. Pierwszym objawem żerowania przędziorków są bardzo małe żółte plamki na liściach, których ilość stopniowo się zwiększa. Brzegi liści zawijają się do góry. Silnie zasiedlone liście na początku żółkną, po czym brązowieją, zasychają i przedwcześnie opadają z roślin. Rośliny wskutek utraty liści, mają niższą mrozoodporność, słabiej rosną i wydają niski plon, słabej jakości. Przędziorki, choć nie widać ich gołym okiem, to łatwo można rozpoznać ich obecność po niteczkach przędzy, pozostawianej na roślinie. Rozwojowi przędziorków sprzyja sucha i upalna pogoda. Dość duża szkodliwość przędziorków wynika z wysokiej zdolności do rozmnażania się, ponieważ szkodnik wydaje 5-6 pokoleń w ciągu roku.
Wygląd szkodnika: Przędziorki są pajęczakami, które trudno dostrzec gołym okiem. Szkodniki mają wielkość około 0,5 mm i widoczne są dopiero pod dużym powiększeniem. Pierwsze wiosenne przędziorki, które wychodzą z miejsc zimowania są ceglastoczerwone, natomiast kolejne pokolenia letnie są żółtozielone i na bokach ciała posiadają charakterystyczne dwie ciemnozielone plamki.
Objawy: Przędziorki występują zarówno w uprawie szklarniowej jak i polowej. Przędziorki żerują na spodniej stronie liści, powodując powstawanie na stronie wierzchniej drobnych żółtych plamek. Z czasem liczba plam się zwiększa, łącząc się w większe powierzchnie. Silnie zaatakowane liście pomiędzy nerwami żółkną, brunatnieją, co w rezultacie prowadzi do zamarcia całego liścia. Przędziorki pozostawiają w miejscach żerowania drobne niteczki przędzy. Szkodliwość przędziorków polega na wysysaniu soków roślinnych, czyli jej ogładzaniu. Silnie zaatakowane rośliny rosną słabo i wydają niskie plony słabej jakości. Rozwojowi przędziorków sprzyja sucha i upalna pogoda.
Objawy: Przędziorki żerują na dolnej stronie liści róży. Na górnej stronie liścia objawy są widoczne w postaci bardzo małych plamek, początkowo zlokalizowanych wzdłuż nerwów liścia. Stopniowo coraz większa powierzchnia liścia jest pokryta całą masą żółtych plamek, które tworzą charakterystyczny „marmurkowaty” wzór na liściu. Silnie zaatakowane liście poczynając od brzegów całkowicie żółkną, schną, po czym przedwcześnie odpadają z krzewów. Przędziorki, choć niewidoczne gołym okiem, to łatwo można je rozpoznać po niteczkach przędzy, pozostawianej na roślinie. Szkodliwość przędziorków polega na wysysaniu soków roślinnych, czyli ogładzaniu rośliny. Przędziorki najlepiej rozwijają się podczas suchej i upalnej pogody.
Miesiące występowania: kwiecień - wrzesień.
Okres wykonania zabiegów ochrony roślin: kwiecień - wrzesień.
Ze środków ochrony roślin należy korzystać z zachowaniem bezpieczeństwa. Przed każdym użyciem przeczytaj informacje zamieszczone w etykiecie i informacje dotyczące produktu. Zwróć uwagę na ostrzeżenia o rodzajach zagrożeń i przestrzegaj zasad bezpieczeństwa zamieszczonych w etykiecie.
Nabycia środków ochrony roślin może dokonać osoba pełnoletnia i posiadająca kwalifikacje wymagane od osób nabywających środki ochrony roślin określone w art. 28 ustawy o środkach ochrony roślin.
